JAPOŃSKA KULTURA BEZPIECZEŃSTWA W PROCESIE SOCJALIZACJI OD STAROŻYTNOŚCI, AŻ PO LATA 30-TE XX WIEKU – WYBRANE ASPEKTY

Juliusz Piwowarski, Marek Hoborowicz
Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego „Apeiron” w Krakowie

[accordions]
[accordion title=”ABSTRACT”]U zarania japońskiej państwowości, z luźnego zbioru praktyk, legend, mitów i podań zaczął kształtować się, na wzór chiński, spójny system, który z lokalnego charakteru przybrał formę bardziej ogólną, przenikając wszystkie aspekty życia jednostki i zbiorowości, tworząc hierarchię społeczną, na czele której znalazł się cesarz, uznany za żyjącego potomka bogów. Wokół tego aksjomatu zaczęto tworzyć pojęcia i wartości, które miały za zadanie utrwalić władzę cesarską i z czasem doprowadzić do powstania trwałych struktur państwa. Na przestrzeni wieków ten pierwotny system wierzeń zwany shintō został wzbogacony elementami filozofii buddyjskiej i konfucjańskiej, tworząc coś na kształt religii państwowej, w centrum której znajdował się cesarz, skupiający w swym ręku władzę religijna i polityczną. Zabieg ten okazał się niezwykle pomocny w drugiej połowie XIX wieku, kiedy Japonia rozpoczęła swój szybki marsz ku nowoczesności, stając się w krótkim czasie lokalnym mocarstwem z ekspansjonistycznymi ambicjami wyrosłymi z tradycji shintō. Działania polityczne podejmowane przez rząd japoński nie byłyby skuteczne bez właściwej postawy społeczeństwa, która kształtowana była przez wieki w oparciu o rodzimą tradycję i kulturę wzmocnioną filozofią buddyjską oraz chińskimi zasadami ujętymi w konfucjański system filozoficzny.
[/accordion]
[accordion title=”ARTICLE INFO”]
Keywords
Bushidō, Cesarskie nakazy dla żołnierzy i marynarzy, Cesarski edykt o wychowaniu, buddyzm, konfucjanizm, shintō.
[/accordion]
[accordion title=”DOWNLOAD”]PDF
HTML[/accordion]
[accordion title=”DOI”] [/accordion]
[/accordions]